Sołectwo Lubiczko

Sołectwo Lubiczko jest jednym z 15 sołectw gminy Gręboszów
Powierzchnia Lubiczka wynosi 241,74 ha
Na dzień 27 kwietnia 2017 r. sołectwo Lubiczko zamieszkiwało 184 osoby.

.

Statut sołectwa
	Pobierz plik w formacie PDF Program do odczytywania plików pdf [pobierz]

Historia

LUBICZKO (ok. 210 mieszk.) – (Lubiczko — 1470-80, Lubyczko — 1579). Obecna nazwa wsi ukształtowała się w wieku XIII i może pochodzić od popularnego wówczas Lubusz, Lubicz, Lubko lub od właściciela pieczętującego się herbem Lubicz. Powierzchnia wsi wynosi 3,51 km2. Leży na południu w pobliżu stolicy gminy — Gręboszowa. Wieś położona jest na średnich wysokościach 170-180 m n.p.m.

Wieś po raz pierwszy wzmiankowana w dokumencie z 1244 roku, w którym mowa o rozgraniczeniu posiadłości księcia krakowskiego i sandomierskiego Bolesława Wstydliwego od posiadłości rycerza Świętopełka z rodu Gryfitów, do którego należało Lubiczko.
Lubiczko wymienia w Liber Beneficiorum Jan Długosz i podaje, ze były tam łany kmiece, role zagrodników i karczma. Był tam także folwark rycerski. Wieś w tym czasie należała do rodu Nieczujów (Gremboszowskich).

Lustracja dóbr woj. sandomierskiego z roku 1579 stwierdziła, że wieś była własnością Stanisława Ligęzy herbu Półkozic, a we wsi był folwark, 10 kmieci na 5 łanach, 4 zagrodników z rolami i 1 komornik. W wyniku koligacji małżeńskich na przełomie XVI i XVII wieku wieś znalazła się w posiadaniu hrabiów Tarnowskich.
W roku 1622 ówczesny właściciel — Gabriel hr. Tarnowski herbu Leliwa, nadał wieś jezuitom kościoła św. Piotra i Pawła w Krakowie. Jezuici posiadali wieś do czasu kasacji zakonu w roku 1773.
W roku 1777 od władz austriackiej (tzw. Kamery) wieś kupił Franciszek Wodzicki herbu Leliwa.
Wieś od początku istnienia do roku 1772 należała do parafii p.w. Wniebowzięcia NMP w Gręboszowie

Na początku XIX wieku dobra gręboszowskie (Lubiczko) odkupił od Wodzickich gen. Józef Bonawentura Załuski. W końcu XIX wieku wieś należała do Jadwigi hr. z Załuskich Kwileckiej a sama wieś liczyła 272 mieszkańców.